Libelle, stukje nederland in frankrijk

Ik woon al 20 jaar in Frankrijk en het is al 20 jaar dat een vriendin die geabonneerd is op de Libelle, haar Libelles bewaard en doorspeelt naar mij. Als ik in Nederland kom neem ik weer een stapel mee terug.

Ik heb al geïnformeerd om zelf een abonnement te nemen maar alleen al het versturen naar Frankrijk verdubbelt het abonnementsgeld. Dat vind ik erg erg jammer, want het lijkt me heerlijk om gewoon 1x per week een libelle in de brievenbus te vinden. Dat het ook actueel blijft: ik lees nu vaak een kerstlibelle in het voorjaar. Maar goed, het blijft hoe dan ook een plezier!

Ik vind de Libelle het leukste damesblad dat er bestaat, maar toch mis ik er wat in. Als er een mode artikel voor de komende winter in staat met breimodellen (mutsen, vesten, truien etcetera), dan kunnen de hobbyisten er geen patroon van kopen of krijgen. Vroeger stond er wel eens een breimodel in die je dan zelf kon maken. Dat mis ik de laatste jaren. Breien is een tijd uit de mode geweest maar het is nu weer een modetrend. Misschien kan men hier wat mee doen.

Met vriendelijke groet,
Margriet van Muijden

Toen ik op mijn 20e het ouderlijk huis verliet, kreeg ik van mijn moeder een abonnement op de Libelle. Vol trots kwam ze me vertellen dat ze dit geregeld had. Ik wist niet wat ik ervan moest denken. lees meer »

Ruim 10 jaar lid van de Libelle maar vandaag toch besloten om het abonnement op te zeggen. De laatste jaren ligt het accent van de Libelle steeds meer op het 'gezondheidsthema' en ik wil graag dat een blad mij vooral ontspanning geeft. Het is goed hoor dat de lezers ge&eiuml;nformeerd worden over allerlei aandoeningen en dat men ervaringen van lezers plaatst. Ik ben mijn beste vriendin op veel te jonge leeftijd verloren aan borstkanker. Als je zoiets van heel dichtbij hebt meegemaakt is het moeilijk om weer wat positiever tegen zaken aan te kijken. Je voelt je heel verdrietig. Ook ben ik mijn onbevangenheid kwijt geraakt. lees meer »

Libelle heb ik al jaren, en ik ben er tot nu toe erg blij mee. Maar ik schrok wel even van het heldenspeldje. Ik had een vriendin in gedachten om het te geven, die zelf heel veel met ziekte te maken heeft gehad en mij ook veel heeft bijgestaan met ziekte. Ik had een prachtige speld in gedachten die ik haar dus zou geven. Toen het speldje kwam schrok ik wel even; moest ik dit aan mijn vriendin geven? Ik heb dit toch wel gedaan en tegelijkertijd sorry gezegd met een beetje schaamte. Zij keek mij aan en zei "even mijn bril opzetten". We hebben hem op haar jasje gedaan, maar U begrijpt dat het mij gewoon tegenviel. Verder ben ik erg tevreden met het tijdschrift.

Groet,
E. van der Hagen