Weekendabonnement Telegraaf recensie

Vorige week op zaterdagmorgen, met een lichte tegenzin begin ik wakker te worden. Een lichte, voorzichtige beweging naast mij heeft mijn nachtrust beëindigd. Met mijn ogen nog dicht voel ik hoe mijn gade ons warme bed uitglijdt. Vreemd eigenlijk, want normaliter ben ik als eerste uit bed. Mwah, is ook wel eens lekker, het hele bed voor mij alleen. Ik soezel weer langzaam terug naar dromenland. "Schat, schuif eens een klein eindje op" hoor ik vanuit de verte. Ze zet een lekker kopje koffie op het nachtkastje, "voor jou" zegt ze. En kruipt weer lekker tegen mij aan. "Ik heb een kadootje voor je" zegt ze zachtjes. Nu ben ik wel wakker, ik ben namelijk gek op onverwachte kadootjes. "Wat is het en waar is het dan" zeg ik, terwijl ik mij naar haar toe draai. "Kijk maar eens naast je, op het nachtkastje". Nu pas zie ik dat er niet alleen een lekker kopje koffie voor mij is neergezet maar er ligt ook nog een zo'n lekkere dikke zaterdagkrant naast. "O schat, dat had je niet moeten doen", brabbel ik nog en geef haar een dikke kus. "Ga maar lekker lezen lieverd, ik heb een weekend abonnement op de Telegraaf voor jou genomen", zegt ze en zo laat zij mij zeer aangenaam verrast achter.

Dit was vorige week, de zaterdag voor pinksteren. Nu is het een week later, zaterdag 6 juni en vijf minuten voor tien. Mijn vrouw kwam met een sip gezicht naar boven vanmorgen. Ik had niet eens gemerkt dat ze er uit was gegaan. "De Telegraaf is er niet", zei ze bedroefd. "Nu kun je niet lezen wat er allemaal gebeurd is en je kan ook je puzzeltje niet maken. Wat sneu nou toch allemaal."

Ik was op slag klaar wakker, want als ik ergens niet tegen kan is het wel een teleurgestelde vrouw. En zeker als die teleurgestelde vrouw ook nog eens mijn vrouw is. Dit is dus Nederland. Dus ook De Telegraaf, De spreekbuis van Wakker Nederland. Beloven maar niet nakomen. Maar als zelfs de beloften van de Telegraaf, de spreekbuis van Wakker Nederland, niets waard blijken te zijn, niet nagekomen worden. Wat moet ik dan nog wel geloven. Waar moet ik dan nog wel 'wakker' voor blijven?

Maar wacht eens, natuurlijk dat ga ik doen. Een briljant idee ontsprong in mijn toch echt te vroeg wakker geworden brein. Ik ga de abonneeservicedienst of zoiets bellen. Dan zul je zien dat zij mij de krant in een wip nabezorgen, zodat ik toch nog lekker ontspannen mijn zaterdagritueel kan uitvoeren. 088-8248241 staat er op het internet, dus bellen maar. Een overigens 'vriendelijke' computermevrouw staat mij te woord en voert me door het klachtenmenu heen. Die computermevrouw zal daar wel niet voor niets zitten bedenk ik mij zo maar ineens. Maar jammer vind ik het wel, want met een 'echt' mens aan de andere kant van de lijn heb ik op de een of andere manier toch meer 'vertrouwen' in een goede afloop. Maar goed ook De Telegraaf kiest voor bezuinigen en dus minder menselijkheid. Na het intoetsen van de 1, om aan te geven dat de computer mijn gegevens correct heeft herhaald, wordt de verbinding verbroken...Een licht onaangenaam gevoel van teleurstelling, voor de tweede keer vandaag, sluiert mij. Ineens vind ik het niet zo fijn meer, deze zaterdagmorgen. De Telegraaf heeft voor tien uur 's morgens al twee keer mijn dag bedorven.

Dit kan toch niet de bedoeling zijn?